Geschiedenis
In 1962 nam pater Elzeaar van Moezeke, minderbroeder te Turnhout, samen met enkele dames van de toenmalige Sint-Elisabethbond (een afdeling van de vrouwenbeweging De Derde Ordelingen), een gedurfd initiatief. Ze wilden de zorg aan bejaarden, die zij tot dan toe huis aan huis boden, een plaats geven in een rust- en verzorgingstehuis. Om het beheer van het rusthuis te verzekeren werd een vereniging zonder winstoogmerk opgericht.
Op 8 februari 1964 nam de eerste bewoner haar intrek in het rusthuis. De zorg voor de bewoners gebeurde, op één vast personeelslid na, door vrijwilligers.
Op 7 juni 1964 werd de nieuwbouw in de Korte Albertstraat plechtig ingehuldigd en ingezegend. Het gebouw bestond toen uit 17 appartementen waarvan er 10 bewoond werden. In 1976 werd het rusthuis uitgebreid.
Aanvankelijk konden enkel valide bejaarden hun intrek nemen in het rusthuis. Sinds 1992 mogen er ook minder valide bejaarden verblijven. Meer en meer zorgbehoevenden vonden hun weg naar het bejaardentehuis. Momenteel hebben 80 % van de aanwezige bewoners dagelijks vele zorgen nodig.
Tot in 1998 heeft pater Elzeaar, samen met enkele pioniers, waaronder mevrouw Octavie Loyens, het rusthuis geleid met kundige hand en een groot Franciscaans hart. Steeds bekommerd om de bewoners, dat zij er zich mochten thuis voelen.
Dankzij pater Elzeaar is dit nog altijd de voornaamste bekommernis in het woonzorgcentrum Huize Sint-Elisabeth. Vandaag biedt het woonzorgcentrum opvang voor 30 bejaarde mannen en vrouwen of koppels.
Het woonzorgcentrum is geïnspireerd vanuit de Rooms-katholieke en Franciscaanse traditie, maar brengt ook eerbied op voor de overtuiging en godsdienst van andersdenkenden.
